วันที่ 21 เดือนกรกฎาคม ขจรเดช พรมรักษา หรือ กบ คนตีกลอง Big Ass ได้โพสต์ใจความว่า ครบรอบ 15 ปี เล่นของสูง “รู้ว่าเสี่ยงแต่คงต้องขอลอง” เพลงนี้อ๊อฟ (พูนศักดิ์ จตุระบุล) แต่งทำนอง ผมเขียนเนื้อ ก่อนหน้าที่ผ่านมาผมจะรับหน้าที่เขียนเนื้อเพลงที่เป็นเพลงช้าซะจำนวนมาก

แต่ว่าตอนนั้นวงมีการย้ายค่าย และไม่รู้เรื่องว่าในอนาคตจะมีผู้ใดมาช่วยพวกเราเขียนได้อีกหรือไม่ ทำให้เกิดความรู้สึกว่า พวกเราจะรอคอยพึ่งพาอาศัยผู้อื่นให้เขียนเพลงเร็วให้พวกเรามิได้อีกแล้ว ทราบแหล่ะว่าเสี่ยง แม้กระนั้นก็ได้แต่ถามตนเองว่าถ้าเกิดไม่ใช่เอ็งแล้วคนไหนกันจะทำ..

“เมื่อคำว่ารักมันสั่งให้ฉันต้องปีนขึ้นไป”

เนื่องจากว่าเพลงนี้ถูกวางตำแหน่งให้เป็นเพลงที่จำต้องใช้โฆษณา แปลว่าหน้าที่ของมันเป็นจำต้องได้รับความนิยม ไอ้บ้า!! ผู้ใดมันจะสั่งให้ตนเองเขียนเพลงให้ได้รับความนิยมได้ขนาดนั้นวะ บีบคั้นสินะครับ.. ทำอย่างไรดีล่ะ ช่างแม่งละกัน ในเมื่อเอ็งรักที่จะเป็นคนเขียนเพลง กระทั่งยอมทิ้งทุกสิ่งเพื่อมุ่งหน้ามาทางนี้ ด้วยเหตุผลดังกล่าวอย่าพร่ำบ่น ควรลงมือกระทำ..

“ได้เกิดมาเจอเธอทั้งที ไม่ว่ายังไงจะลองดีสักวัน”

ที่จริงแล้วผมเป็นผู้ที่โคตรจะเกียจคร้านเลยนะ บิดามารดาจะบอกเสมอว่าผมนั้นไม่ได้เรื่อง ถือจับหรือลงมือกระทำอะไรมักจะไปไม่เคยถึงกลางทาง โหวกเหวกก็จะหาเหตุผลเข้าข้างตัวเองให้ตนเองล้มเหลวเสมอๆ.. แต่ว่าแปลกดีที่ไม่ใช่กับการเขียนเพลง.. ผมสามารถเขียนมันได้ตลอดทั้งวันทั้งคืน ไม่หลับไม่นอน 2 วันติดกันก็ทำมาแล้ว อาจราวกับใครบางคนที่เคยกล่าวว่าชีวิตชอบมีบางสิ่งบางอย่างเสมอที่พวกเราเกิดขึ้นมาเพื่อมัน..

“ตกหลุมรักจริงๆเพราะรักจริงๆเธอคงไม่ว่ากัน”

ระหว่างที่เขียนเพลงนี้แรงกดดันก็แวะมาทักตลอดทาง เสมือนอาจารย์ที่รอตรวจการบ้าน ราวกับคุณครูที่รอถือไม้เรียว ไม่ง่ายเลยที่จะไม่พะวักพะวง จำต้องคอยควบคุมสติอยู่เป็นระยะ แล้วสั่งตนเองว่าไม่ว่าเพลงนี้จะออกมาเป็นเยี่ยงไร

อย่างต่ำพวกเราก็ได้ทำมันด้วยความรักอย่างเต็มเปี่ยมที่สุดแล้ว อีกกี่ปี่ผ่านไปพวกเราน่าจะกลับมาฟังมันด้วยความสำราญได้ไม่มากมายก็น้อย เนื่องจากการได้ทำในสิ่งที่เราเองรัก เป็นความสำราญของชีวิต แม้กระนั้นการตกหลุมรักในงานที่ตนเองทำ โน่นเป็นความสวยหรูที่สุดของชีวิต..

>>> สุขสันต์วันเกิดนะ “เล่นของสูง” <<<